Oto wielki i wszystko mogący Bóg Ten, który nieustannie stwarza i podtrzymuje swą władzą ten piękny świat, mnie i Ciebie. Ten sam dobry Bóg stał się pokarmem, chlebem by żyć nie tylko przy nas ale w nas. Po to by nas łatwiej doprowadzić do nieba. Dziś jest taki dzień w którym wychodzimy z Nim na ulice naszych miast i wiosek. Po to by tym, którym nie po drodze do kościoła, pokazać jakiego mamy wspaniałego Boga, który sam wchodzi w lud. Wychodzi nawet, a może przede wszystkim do tych, którzy w Niego nie wierzą. A my niby wierzący mamy być pięknymi monstrancjami, które nieustannie pokazują Jego dobrą i niepojętą miłość. Tą miłość, która jest i nieustannie stwarza w nas dobro.
życzę sobie i Wam. Abyśmy naprawdę i do końca uwierzyli w realną, żywą obecność dobrego i potężnego Boga, ukrytego w tym małym, białym, kruchym i niepozornym kawałku chleba. Aby ta wiara rozpalała naszą słabą, ludzką miłość do Niego i ludzi, których On stawia na naszych ludzkich drogach. Tego z głębi serca życzę sobie i Wam ukochani moi. =D
Czy ktoś z nas widział miłość? Nie! Widzimy tylko jej objawy i owoce. Pragniemy jej i odczuwamy ją w sercu. Bez niej nic nie ma sensu, smaku ani koloru. Nie mając jej po prostu umieramy mimo, że fizycznie żyjemy. Myślę, że tak samo jest z Duchem Świętym, który jest cudowną duszą Ojca i Syna i którego Oni dziś na nas biednych grzeszników zsyłają. Po to by nas nauczył i nam pomógł dobrze żyć w miłości, w opanowaniu, w cierpliwości, serdeczności, życzliwości, w miłosierdziu przebaczając sobie nawzajem. Duch Św. uczy i pomaga nam być po prostu dobrym jak On dobry i kochający Bóg. Jakże strasznie potrzebujemy nowego powiewu i mocy Ducha parakleta, by na nowo zapłonął w nas ogień Jego świętej, porywającej i buchającej miłości, która daje nadzieje i nieobłudną radość często ciężkim w naszym życiu. Bądźmy dla siebie nawzajem takimi płomykami nowej wiary, nadziei i miłości, która rozpala i ożywia nasze często oziębłe serca i całe życie. Tego z serca życzę sobie i Wam kochani moi w tę niedziele zesłania Ducha Świętego.
Myślę, że tak jak na tym obrazku, Bóg Ojciec wraz z Synem nieustannie i w obfitości zsyłają na nas Ducha Świętego, trzecią Osobę Boską.
Tym ostatecznym naszym celem jest wieczna i niebieska ojczyzna czyli NIEBO. Tam, gdzie dziś wstępuje nasz dobry Bóg i Pan JEZUS CHRYSTUS. Robi to by przygotować dla każdego z osobna jego niepowtarzalny i wyjątkowy pałac. A jak on będzie wyglądał, zależy tylko od nas, od naszego dobrego, szlachetnego lub nie uczciwego życia. Jaki pałac tam sobie zbuduje? O to jest pytanie. Pałac, tam ponad chmurami w tym wiecznym kraju, gdzie młodość i miłość wciąż trwa. Tam gdzie, łzy już nie płyną, wszystkie troski przeminą. Tam, gdzie nasz Zbawca koronę Nam da. Myślę, że uczestnicy wczasorekolekcji nie tylko w Pułtusku wiedzą o czym mowa ;) Życzę każdemu z nas osiągnięcia tego ostatecznego celu i zamieszkania w swoim niezwykłym pałacu. A tu na ziemi życzę nam wszystkim oczów pełnych pięknego i jasnego Nieba miłości. =D =D <3
A to jest ta pieśń, z której słowa wykorzystałem w swoim komentarzu.
Fajne, ciekawe hasło co nie kochani? Każdy by chciał, ale czy każdy może? Tak, może jeśli na serio wypełnia Jego przykazanie, które jest podwójnym przykazaniem. Być Jego przyjacielem tzn kochać Jego sercem i miłością, która jest piękna i wspaniała. Kochać miłością łaskawą i ofiarną. Miłością serdeczną, przebaczającą, zapominającą o własnym ja. Miłością, która nie boi się oddać swojego życia za drugiego człowieka, nawet tego najgorszego. Niby proste a cholernie trudne, być dobry jak On mój Bóg. Czy chcesz być takim Jego Przyjacielem? Ja TAK!!!! a TY??????
Życzę abyśmy będąc Jego prawdziwymi przyjaciółmi byli jednocześnie przyjaciółmi dla siebie nawzajem, których cechuje Jego piękna i jaśniejąca miłość w nas. Tego z serca życzę sobie i Wam najmilsi moi. AMEN!!!!!
