Klękający Bóg

               Oto wielki, potężny Bóg, stwórcza wszelkiego stworzenia, nade wszystko człowieka. Ten sam Bóg klęka przed stworzeniem - człowiekiem, by umyć mu nogi z brudu grzechowego w pokornej, służebnej miłości. Po to by ten sam człowiek miał pełny udział w Jego Boskim życiu, poprzez cierpienie, śmierć, zmartwychwstanie, aż do wiecznego życia z Nim w Jego nieprzemijającej chwale.



               Po umyciu Im nóg, dał im i nam chleb jako swoje ciało, jak również wino, jako krew przymierza, która była i jest za każdego grzesznika przelana. Co za niesamowity Bóg, co daje się jeść i pić jak pokarm i napój.

              Do takiej pokornej, służącej miłości powołuje nas wszystkich, zwłaszcza tych, których szczególnie zawołał do szczególnej służby kapłańskiej. My wierni Ich niesforne owieczki składamy im najserdeczniejsze życzenia.

           By nigdy nie zabrakło Wam zdrowia, sił duchowych i fizycznych do pełnienia tej pięknej służby miłosiernej miłości. Abyście wytrwali w tym trudnym i świętym powołaniu. W tym wszystkim niech Was wspomaga Maryja, najczulsza Maka Kapłanów.